Η σκατοψυχιά της ημέρας: Η πασαρέλα της παραλίας

Ένα από τα λίγα πράγματα που με κάνουν να χαμογελάω, είναι η θέα μιας καθαρής θάλασσας το καλοκαίρι. Γενικότερα θεωρώ εαυτόν εξαιρετικά τυχερό που βρίσκομαι σε μια χώρα με πάνω από δεκαέξι χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμή. Βέβαια, όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας και συνήθως –ευτυχώς ίσως- αυτή διαφέρει από άτομο σε άτομο. Στην προκείμενη βέβαια δεν πρόκειται περί ευτυχήματος αλλά περί ανωμαλίας καθώς είναι πάρα πολύς ο κόσμος που θεωρεί εαυτόν τυχερό γιατί βρίσκεται στη χώρα με μια από τις μεγαλύτερες πασαρέλες ανά τον κόσμο. Μια πασαρέλα που μπορεί να χωρέσει ολόκληρη τη ματαιοδοξία του καθενός.

Έτσι λοιπόν αρχίζει η παλαβή προετοιμασία της δημόσιας επίδειξης από νωρίς, η οποία φυσικά γαλουχείται και από όλα τα μέσα καθώς αρχίζει από νωρίς το πιπίλισμα για τις δίαιτες αστραπή που θα μας βγάλουν φάμπιουλους (σε άπταιστη προφορά τραχανοπλαγιάς) στην παραλία.

Η κατάληξη είναι πάντα η ίδια: Πας στην παραλία με τα κρυστάλλινα νερά και παρατηρείς ότι όλοι φοράνε το μαγιό που είναι στη μόδα και κοιτάζουν πώς να δειχτούν καλύτερα σε ένα δημόσιο χώρο. Στην καλύτερη δε, άντε να μπουν μέσα για να πλατσουρίσουν στα 5 μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα.

Εκεί βέβαια που ράβω τις κόρες των ματιών μου με σκουριασμένη βελόνα και σύρμα ενώ παράλληλα βγάζω ότι έχει περισσέψει από τη διαδικασία χώνεψης (σέβομαι πολύ το φαγητό για να το σπαταλήσω), είναι όταν βλέπω κάτι τσόκαρα να μπαίνουν μέσα και να προσέχουν να μη βραχεί το κεφαλάκι τους γιατί θα χαλάσει η κόμμωση. Μιλάμε για το απαύγασμα της ανεγκεφαλιάς, της ματαιοδοξίας και γενικότερα όλης της ηλιθιότητας που κυκλοφορεί ελεύθερη και μας πιάνει χώρο.

Αλλά προφανώς έχουμε να κάνουμε με τέτοιου βαθμού ξόανα που ούτε καν περνάει από το μυαλό τους ότι αντί να λιμοκτονούνε με ηλίθιες και βλαβερές –στις περισσότερες περιπτώσεις- δίαιτες, μπορούν απλώς να μπουν μέσα στη θαλασσίτσα, να κολυμπήσουν και να νιώσουν και να καταλάβουν πως το κολύμπι είναι κλάσεις ανώτερο από οποιαδήποτε τρεντογιόγκα ή γαμοπιλάφες (εεεεε έχετε φάει γαμοπίλαφο; Όχι;;;;  ααααχαχαχαχχαχαχα καλύτερα, περισσότερο για ’μένα) και είναι παράλληλα εξαιρετική αεροβική άσκηση.

Ρε ζωντόβολα που έχετε μύξες συναχωμένης μύγας για μυαλό, αν δεν θέλετε να μπείτε στο νερό, για ποιο λόγο γεμίζετε τους δρόμους και δημιουργείτε κυκλοφοριακά προβλήματα σ’εμάς που θέλουμε να χαρούμε το θείο δώρο που λέγεται θάλασσα; Τραβάτε στην ταράτσα του σπιτιού σας και ξεροψηθείτε μέχρι να μοιάζετε με τη γλίτσα που μένει στον πάτο του βόθρου. Ούτως ή άλλως συγγενής σας είναι και αυτή (η γλίτσα) οπότε θα κρατήσετε και επαφές με το σόι.