H σκατοψυχιά της ημέρας: (βαθιά ανάσα) Οι γονείς των ανήλικων κοριτσιών (π.χ. 12 χρονών) που τα αφήνουν να βγαίνουν έξω με «ρούχα» που καλύπτουν λιγότερο από το 5% του σώματός τους

Ρε γαμώ το κέρατό μου, πας για ένα καφέ σε μία πλατεία και κάθεσαι και χαζεύεις σούργιελα για να εμπνευστείς την επόμενη σκατοψυχιά της ημέρας (********soufflé, 6 στις 10 που φοράνε 18 ποντα, περπατάνε με λυγισμένα γόνατα! Επιστημονικώς τεκμηριωμένο!!!), ξαφνικά αρχίζεις να παρατηρείς κάτι κοριτσάκια που δεν έχουν ακόμα τελειώσει το γυμνάσιο και φοράνε κάτι μικροσκοπικά ρούχα τα οποία με το ζόρι μπορούν να χαρακτηριστούν βρακιά ή βυζοθήκες γιατί ούτως ή άλλως δεν καλύπτουν τίποτα.

Εντάξει, δε διεκδικώ τον τίτλο του Mr Anoixtomyalos 2013 αλλά υπάρχουν και κάποια όρια. To να βλέπεις ένα παιδάκι, ΠΑΙΔΑΚΙ λέω, να ντύνεται σαν γυναίκα έτοιμη για όλα (έλα έλα με τους χαρακτηρισμούς!! Αν είναι ωραία ντυμένη, δεν τρέχει τίποτα! Η ΓΥΝΑΙΚΑ ε; Όχι το νιάνιαρο των 13), είναι σα να βλέπεις ένα παιδάκι να δουλεύει σε κινέζικο sweat shop. Καμία διαφορά. Έχει χάσει την παιδικότητά του μέσα σε έναν αχταρμά ορμονών και αντί να χαίρεται την ηλικία του, ψάχνει να κάνει τι;; Αυτό που δεν πρόκειται να το καταλάβει;

Ήθελα να ήξερα πραγματικά τι σκέφτεται μια μάνα ή ένας πατέρας, όταν το ανήλικο κοριτσάκι τους τους κοιτάζει στα μάτια έτσι ντυμένο και τους λέει «πάω για καφέ, θα γυρίσω κατά τις 12» (εννοείται το βράδυ).

Όχι, ειλικρινά το λέω θα ήθελα να ξέρω τι σκέφτονται.

Μήπως σκέφτονται «Αχ η κόρη μου έγινε γυναίκα, οπότε πρέπει να βρει γαμπρό»; Μήπως σκέφτονται «Αχ το κοριτσάκι μου, τι ωραίο μπούτι που έχει, γιατί να μην το δείξει»; Μήπως σκέφτονται «Αχ με περιμένει η Σούλα να μιλήσουμε για την Κούλα που ξενοπηδιέται με τον κουμπάρο και τελείωνε κοπέλα μου, φύγε για να φύγω κι’εγώ»; Μήπως σκέφτονται «Με έχει φωνάξει ο Μητσάρας να δούμε τον τελικό του ‘Fixed Games League’ και πρέπει να φύγω και μη με καθυστερείς κοριτσάκι μου σήκω φύγε;».

Ειλικρινά το λέω, θα ήθελα κάποιος μα κάποιος γονέας να μου πει τι μπορεί να σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι όταν βλέπουν τα ανήλικα παιδιά τους έτσι ντυμένα.

Αλήθεια, η λέξη «παιδί» σημαίνει τίποτα; Έχει κανένα νόημα; Κάτι τέλος πάντων;

Τι να πω δεν ξέρω. Μένω άφωνος μπροστά στο θέαμα και το μόνο που μπορώ να αισθανθώ είναι λύπη για τα παιδάκια αυτά και μίσος προς τους γονείς των….

Υ.γ. Και επειδή σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν σε κάτι δήθεν ελευθερίες και είναι έτοιμοι να αρχίσουν την κλάψα του στυλ «Ποιος είσαι εσύ που θα πεις τι θα φοράει ο καθένας. Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε!», η απάντηση είναι απλή: Μια χαρά ελεύθεροι είμαστε και Δημοκρατία έχουμε. Είμαστε όμως κοινωνικά όντα και ζώντας μέσα σε μια κοινωνία, αυτομάτως αποδεχόμαστε κάποιους άγραφους νόμους. Εσύ «κύριε» που θες ελευθερία, γιατί νομίζεις ότι δεν πας σε πρώτο ραντεβού ντυμένος με την εμπριμέ κουρτίνα της γιαγιάς, εμπλουτισμένη με κεντητά σεμεδάκια;; Γιατί πολύ απλά, η κοινωνία –στην οποία είσαι ενταγμένος- έχει (Δημοκρατικά –μην το ξεχνάμε) καταλήξει πως η κουρτίνα της γιαγιάς είναι λίγο πασέ ντύσιμο για πρώτη επαφή με γκόμενα. Μπορείς να τη φορέσεις στο δεύτερο ραντεβού και βλέπεις πως θα πάει…