Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Την κρατάω από την Παρασκευή γιατί είπα να μην χαλάσω το εορταστικό κλίμα και πλέον έφτασε να θυμίζει σχεδόν απόστημα γιατί κοντεύω να σκάσω.

Αυτή η χοντρή τσουρούδω που θυμίζει περισσότερο κακοφτιαγμένο αγοράκι παρά θηλυκό και δουλεύει στο ισόγειο της Ε’ ΔΟΥ Αθηνών.

Σκάω μύτη την περασμένη Παρασκευή το πρωί για να με γδύσουν (Παρασκευιάτικα βίτσια λέγονται). Μπαίνω μέσα στο γραφείο και η μια εκ των δύο κυριών προσφέρεται να με εξυπηρετήσει αλλά με βάζει σε αναμονή γιατί έπρεπε να τελειώσει μια άλλη δουλειά. Όσο περιμένω, εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου (μιλάμε για ΙΧΝΟΣ ντροπής η παλιοπατσαβούρα) το εξής σκηνικό:

Η άλλη κυρία ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ μέχρι εκείνη την ώρα, σηκώνει το κινητό της για να πάρει μια φίλη της για «χρόνια πολλά». Όσο μιλάνε, ξαφνικά χτυπάει το υπηρεσιακό τηλέφωνο (του γραφείου της). Η εν λόγω ασχημοπατσαβούρα, αγνοεί επιδεικτικά το τηλέφωνο (μπροστά μου και σε δεύτερο άτομο που ήρθε εκείνη την ώρα) και συνεχίζει να μιλάει στο προσωπικό της τηλέφωνο λες και δεν τρέχει τίποτα. Μοιράζει χρόνια πολλά, μοιράζει ευχές, μοιράζει και το βρακί της το μυρωδάτο και δεν δίνει μια για το τηλέφωνο, το οποίο κάποια στιγμή σταμάτησε να χτυπά.

Η σχεδόν γυναίκα (κατά τα άλλα προσβολή στο φύλο), κάποια στιγμή τελείωσε την κλήση της και το υπηρεσιακό τηλέφωνο ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά, με αργές νωχελικές κινήσεις, αποφάσισε να το σηκώσει και να πει «ναιαιαιαιαιαι» σαν γριά κατσίκα.

Λοιπόν, κατακάθι της θηλυκότητας και προσβολή στο φύλο, οι καιροί είναι δύσκολοι και δε σου εύχομαι να μείνεις άνεργη. Σου εύχομαι όμως να φας μια εσωτερική μετάθεση στο κεφάλι και η νέα σου «προαγωγή» να φέρει τον τίτλο «Καθαρίστρια Εξαιρετικά Χεσμένων Αφοδευτηρίων». Κοινώς, οποτεδήποτε δεν μπορεί να πατήσει μια σοβαρή καθαρίστρια σε τουαλέτες, οπουδήποτε στην Αθήνα, θα φωνάζουν εσένα και θα σου δίνουν απλά ένα ζευγάρι γάντια και ούτε καν wettex για να βγάλεις άκρη με τα χεράκια σου, γιατί προφανώς η δουλειά γραφείου σου πέφτει πολύ βαριά.

ΟΥΣΤ πατσαβουρόγρια.

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Γυναίκες. (Πάλι).

Είσαι στο στουντιο και κάνεις την πρόβα σου. Όλα καλά. Μεταλλάς είσαι, κοπανιέσαι, ξεφυσάς, βγάζεις λίγη από τη σκατοψυχιά σου στα φουκαριάρικα τα δέρματα που δε φταίνε τίποτα (ώστε μου χαλάσατε το προηγούμενο γύρισμα ε; Πάρτε τώρα μερικές καλές) και γενικότερα το χαίρεσαι ρε παιδί μου.

Κάποια στιγμή, το σώμα σου διαμαρτύρεται ότι κινδυνεύει να μουμιοποιηθεί από την έλλειψη υγρών και πρέπει να διακόψεις για να πας να πιείς νεράκι. Έξω λοιπόν βρίσκεται μια άσχετη τύπισσα, ροκού, με κολλητό τζην, κολλητό πουλοβεράκι και ισιωμένο μαλλί γλυμμένο από την αγελάδα και κολλημένο στο κρανίο της. Μόλις σε βλέπει να βγαίνεις έξω αλαφιασμένος και λιγάκι ιδρωμένος, βγάζει μια φάτσα ανάμεικτου (παγωτού) τρόμου και αηδίας και εξαφανίζεται από μπροστά σου με γοργούς ρυθμούς, τρέχοντας να γλιτώσει.

Οκ. Εντάξει, το δέχομαι, δεν θυμίζω τον Javier Bardem (*) στα καλύτερά του, αλλά ρε κοριτσάκι, τι μας το παίζεις ροκού και ιστορία; Αμα δε γουστάρεις γνήσιο αντριλίκι, τράβα στο Ρέμο να βλέπεις παρφουμαρισμένους λαλάκηδες και να το παίξεις εκεί αντικοινωνική ιστορία, για να θα φας μούτζα που θα πάει σύννεφο. Μην έρχεσαι να μας το παίξεις σκληρό αντισυστημικό στοιχείο που πάει κόντρα στο ρεύμα και ξαφνικά λερώνεις τα βρακιά σου μόλις δεις κάτι λίγο έξω από τα νερά σου…

(*) Tι τρέλλα κι’αυτή με τον τύπο: Μη δουν οι γυναίκες μελαγχολικά μάτια, ξυπνάει η αυτοκτονία μέσα τους και τρέχουν σαν τις μύγες  γύρω από… Νταξ, δε λέω, καλός είναι αλλά όχι κι’έτσι ρεεεεεεεεεεεε!!!!

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Γυναίκες (ουφ ναι, πάλι) και τακούνια!

(Προφανώς το steampunk περιμένει στην ουρά του ΙΚΑ και δεν πρόκειται να έρθει τώρα κοντά… Είναι κάτι σαν δημόσιο έργο: Έτοιμο κείμενο που απλά δεν πρόκειται να παραδοθεί για γραφειοκρατικούς λόγους…)

Στο θέμα μας!!

Ας αρχίσουμε με τα αξιώματα: Τα τακούνια είναι ωραία. Μας αρέσει να τα φοράτε, μας αρέσει να σας βλέπουμε μ’αυτά κτλ κτλ κτλ. Από εκεί και πέρα, βγαίνεις λοιπόν (δεν έχει σημασία το «που») και πας κάπου που παίζουν Παντελίδη (θα τον φάω αυτόν τον λαλάκη δε θα μου τη γλιτώσει) και όχι μόνο. Βλέπεις λοιπόν δύο κατηγορίες γυναικών που δεν το πάνε το τακούνι με τίποτα: Αυτές που περπατάνε σαν τις πάπιες και δυσκολευόμαστε να κρατήσουμε το γέλιο μας και αυτές που τελικά απηυδήζουν (γιατί προφανώς πονάνε), τα βγάζουν και χορεύουν ΞΥΠΟΛΗΤΕΣ. Σε club!!! Τίγκα στους παπουτσωμένους γάτους και τις τακουνάτες ψιψίνες (γιατί ευτυχώς υπάρχουν και άλλες που το παλεύουν!)!!!!

Ρε κοπελιές, εντάξει, το ξέρω. Είναι δύσκολο. Παλούκι. Ανεβαίνει το κέντρο βάρους, στριμώχνονται τα πέλματα (ειδικά αν τα παπούτσια είναι του 20άρικου κτλ κτλ μην παίρνετε τέτοια λέμεεεε!!!!) και γενικώς οι ορθοπεδικοί κάνουν πάρτυ όταν σας βλέπουν μ’αυτά γιατί βλέπουν μελλοντικές πελάτισσες με σακατεμένες σπονδυλικές.

Εντάξει. Όλα αυτά είναι γνωστά και σεβαστά. Γι’αυτό λοιπόν, ΜΗΝ ΤΑ ΦΟΡΑΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. Ή αν αποφασίσετε να τα φορέσετε για 10 λεπτά, πάρτε έστω ένα ζευγάρι φλαταδούρες (όχι μπαλαρίνες γιατί θα σας ξενυχιάζω όπου σας πετυχαίνω από ΣΑΔΙΣΜΟ) και κάντε τη δουλειά σας.  ΟΧΙ ΞΥΠΟΛΗΤΕΣ ΣΕ CLUBS!!! ΕΛΕΟΣ!!! Επίσης, αν θέλετε τόσο πολύ, πάρτε πχιοτικά παπούτσια και φορέστε τα σπίτι όταν κάνετε τις δουλειές σας και το κέρδος είναι διπλό: Εμ θα τα μάθετε, εμ θα κάνετε και καλή εντύπωση στον γκόμενο όταν θα φορέσετε τη στολή καμαριέρας!

Και επειδή μερικές ΣΙΓΟΥΡΑ μονολογουν ακόμα «ναι ναι, κράζε εσύ που δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι» και άλλες γκρίνιες, πάρτε και έναν ΑΝΤΡΑΚΛΑ με 20ποντα για να μάθετε!

http://www.youtube.com/watch?v=bSFdMVR08RE

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Γάτες!

Ναι λοιπόν σήμερα τα βάζω με τα ζώα!!! (Steampunk?! Τι είναι αυτό; )

Σήμερα το πρωί, ήρθε ο γάτος μου και με κοιτούσε στα μάτια με ένα βλέμμα παραπόνου που θα ζήλευε ο Βασιλάκης Καήλας, βγάζοντας παράλληλα και κάτι ξεψυχισμένα «νιαρ» και φυσικά, σαν καλός άνθρωπος που είμαι, άρχισα να του ρίχνω καντήλια για τη μάνα του, τον πατέρα του και –φυσικά- τον ηλίθιο τον ιδιοκτήτη του.

Ακούω πολύ κόσμο να λέει «Προτιμώ τις γάτες, γιατί είναι ανεξάρτητες κι’εγώ είμαι τόσο δούλος και τελειωμένος που η μόνη ηλιαχτίδα ανεξαρτησίας στη μίζερη ζωή μου, είναι να με εκμεταλλεύονται οι γάτες». Είστε πιο αφελείς και γελασμένοι από 4χρονα παιδάκια που τους δίνουν παγωτό για να σταματήσουν να κλαίνε. Αλλά γι’αυτό μας κυβερνάνε αυτοί που μας κυβερνάνε: Γιατί πάτε και ψηφίζετε μ’αυτά τα μυαλά.

Ας μπω στον κόπο λοιπόν να σας ανοίξω τα μάτια, κάνοντάς σας μερικές ερωτήσεις: Για εσάς, η έννοια της ανεξαρτησίας, περιλαμβάνει παρακάλια αίσχιστου τύπου; Μήπως για εσάς η ανεξαρτησία περιλαμβάνει συμφεροντολογική συμπεριφορά μέχρι εκεί που δεν παίρνει; Αν είχατε έναν άνθρωπό σας που συμπεριφερόταν συμφεροντολογικά, θα λέγατε «αχ θέλω να γίνω ανεξάρτητος σαν αυτόν» και θα τον ταΐζατε δύο φορές τη μέρα;;;;;;

Και επειδή θα αρχίσετε τις υπεκφυγές, απαντώντας στα παραπάνω ερωτήματα, θα σας διευκολύνω και θα σας σώσω από τη ντροπή, απαντώντας ντρέτα. Πρώτο ερώτημα: Ποιο ανεξάρτητο πλάσμα έρχεται και παρακαλάει ΓΟΕΡΑ για χάδια ή φαγητό όταν γουστάρει;; Μήπως επειδή το κάνει ΟΤΑΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ, εσείς αυτό το μπλέκετε με ανεξαρτησία;;; Κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου.

Δεύτερο ερώτημα: Ανεξάρτητος ΔΕ σημαίνει «πάω σε όποιον με θέλει» αλλά «δεν χρειάζομαι τη στήριξη κανενός» (Ορισμός από το greek-language.gr: που δεν εξαρτάται από άλλον ή άλλο, που δεν έχει κάποια σχέση εξάρτησης. α. (για πρόσ.) που η δραστηριότητά του, η συμπεριφορά του κτλ. δεν επηρεάζεται, δεν καθορίζεται από κτ. άλλο ή από κάποιον άλλον). Mε άλλα λόγια, η συμπεριφορά του γάτου μου δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται από το εάν θα του βάλω φαγητό ή όχι. Όμως επηρεάζεται για κακή σας τύχη: Αν δεν του βάλω ΕΓΩ (σχέση εκμετάλλευσης) θα πάει έξω να φάει σκουπίδια, οπότε εγώ είμαι η πρώτη του επιλογή (σχέση συμφέροντος) και αν εγώ για κάποιο λόγο τον φτύσω στα μούτρα τότε θα φάει σκουπίδια. Που ακριβώς βλέπετε ανεξαρτησία σ’αυτή τη συμπεριφορά;;;;;  Στην τύφλα σας βέβαια.

Τρίτο ερώτημα: Αν είχατε κοντά σας έναν άνθρωπο που συμπεριφερόταν έτσι, όχι απλά θα τον στέλνατε στο διάολο, αλλά θα λέγατε και ότι πατάει επί πτωμάτων για να κάνει αυτό που θέλει, ή γίνεται βάρος σε όποιον μπορεί και άλλα τέτοια «στολίδια». Επειδή όμως οι γάτες είναι χνουδωτές και κάνουν γρουγρου όταν τις χαϊδεύετε, η κρίση σας πάει περίπατο με τον ίδιο τρόπο που πάει περίπατο όταν βλέπετε την καράφλα του Πρετεντέρη….

Και που’σαι;;;; Γάτε;;; Την επόμενη φορά που θα ακούσεις φαγητό, θα τρέξεις μέχρι το πιάτο σου και 50 πόντους πριν, θα σταματήσεις την τρεχάλα και θα με κοιτάξεις με ύφος «ΑΜΑ ΘΕΛΩ το τρώω αυτό», θα ανοίξω κονσέρβα (αντί για ξηρά τροφή) και θα δώσω και την κονσέρβα και το φαγητό σου στα σκυλιά και τράβα να φας σκατά. Ηλίθιε.

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

E λοιπόν, οι τελειωμένοι του steampunk πάλι θα περιμένουν γιατί πάλι είδα μπροστά μου μια σκηνή που έκανε το ένα νεφρό μου να βγάζει τους κουραμπιέδες που δεν έφαγα.

Σκηνικό, είναι ο τύπος (ή η τύπισσα, δεν έχει σημασία, δεν ασχολούμαστε με στερεότυπα σήμερα) και προσπαθεί να παρκάρει. Για κάποιο λόγο, δεν έχει πάρει πρέφα ότι Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ έβαλε τα κολωνάκια ακριβώς πάνω στο ρείθρο του πεζοδρομίου. Έτσι λοιπόν ο οδηγός μας, με μια –λίγο αδέξια- κίνηση, κάνει όπισθεν και χτυπάει το κολωνάκι, το οποίο με τη σειρά του ανταποδίδει στον προφυλακτήρα και το φανάρι.

Και τι γίνεται ξαφνικά; Πετάγεται ο κλασικός μπαμιοκάγκουρας από το πουθενά για να πει με ένα χαμόγελο καθυστερημένου παπαγάλου: «χουι χουι χουι το γάμησες μεγάλε!!!». Ταρααααν!!! Ήρθε ο Captain Obvious και μας έδωσε το Φως το αληθινό! Τι λε ρε; Σοβαρά; Κι’εσύ τι είσαι; Ο μεγαλύτερος κομπλέξας της υφηλίου που επειδή χρειάζεται τσιμπιδάκια ρολογά για να –ξέρεις τι-, έρχεσαι και βγάζεις όλη την ανεγκεφαλιά πάνω στον πρώτο τυχόντα που έκανε μια μαλακία; Μάλλον είναι επειδή εσύ είσαι άσφαλτος (γειά σου ρε Λαίδη!) ή μάλλον όχι, έχεις άσφαλτο στο κεφάλι σου μέσα και το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι το πώς θα μειώσεις τον άλλο δίπλα σου για να φανεί το μπιζέλι σου γιατί αλλιώς το βλέπω να στο τρώει κανένα σπουργίτι και να μη χορταίνει κιόλας.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να πας στο κωλοφτιαγμένο 106 σου που κρατιέται με duct tape, χάνει λάδια από παντού μαζί με φρεον, υγρά φρένων (αυτά δεν τα χρειάζεσαι) και υγρά ψυγείου, να μπεις μέσα και να προσπαθήσεις να –ξέρεις τι- με τη μίζα γιατί δε σε κόβω άξιο για τίποτε παραπάνω. Α και μετά τράβα στα λιμανάκια κατά τις 4 το πρωί καθημερινής (να μην έχει κίνηση), πάρε τη 2η στροφή με το χαλασμένο σου χειρόφρενο, πέσε και τράβα πνίξου.

(και για τους κακεντρεχείς: οδηγούσα και όλα έγιναν πολύ γρήγορα χωρίς να προλάβω να ενημερώσω τον οδηγό ότι θα χτυπούσε)

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Σήμερα πάλι είχα σκοπό να ασχοληθώ με την γελοία και τρισάθλια μόδα που λέγεται “steampunk” αλλά μου έσκασε η Charlize Theron ωσάν τσιμεντόλιθος στο κεφάλι και άλλαξα γνώμη.

Γιατί, γιατί γιατί γιατί γιατί ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙ κορίτσι μου γλυκό πήγες και έκανες αυτό το πράγμα στον εαυτό σου; Ποιος σου είπε ότι τα άσχημα ασεξουαλ αγοράκια τύπου Sinead O’Connor ήρθαν και πάλι στη μόδα; Γιατί;;; ΓΙΑΤΙ;;;; Τι μπορεί να γύρισε στο κεφαλάκι σου (πέρα από τις ορμόνες, τη γυναικεία ηλιθιότητα του «πρέπει να αλλάξω κάτι» και άλλους 4 εκατομμύρια λόγους που βαριέμαι να αραδιάζω) και να έριξες ναπαλμ στο κεφάλι σου;

Μα καλά, δε σκέφτεσαι πως ήσουν ένα από τα τελευταία προπύργια για τους λόγους ύπαρξης των ξανθιών;; (Ναι, οκ, γνωστό πως μια μελαχρινή τρώει 10 ξανθιές στην καθισιά της);; Τώρα έχει μείνει μόνο η Kaley Cuoco και το Υβοννάκι (Strahovski)…  ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ!!!... (που να μη δούμε δηλαδή…)

H σκατοψυχιά της ημέρας: Oι Blind Guardian

Ε ψιτ φιλαράκια; Να σας πω, θεωρείτε πως ολοκληρωθήκατε σαν μουσικοί και τώρα το ρίξατε στου κώλου τα αμπέλια;; Για συνέλθετε λίγο γιατί έχετε να βγάλετε δίσκο της προκοπής από το 1995 (πάνε 17 χρόνια ΖΩΑ) και σας βλέπω να σας βάζω ΟΛΑ τα μπουκάλια της παραγωγής εκεί που δεν φέγγει. Ουσταδιάλα επιχειρηματίες της πεντάρας. Επικεντρωθείτε στο πως να βγάλετε μουσική που να μπορεί να τη θυμάται κάποιος και όχι στο συναγωνισμό του πόσα κανάλια χωράει ο κ....εεεεε πόσα κανάλια χρησιμοποιείτε. ΟΥΣΤ. ΓΕΛΟΙΟΙ.

http://www.blabbermouth.net/news.aspx?mode=Article&newsitemID=183389

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Πορνόγεροι ετών 35.

Σήμερα είχα όρεξη να ασχοληθώ με κάποιον άλλο (Παντελίδη;;;; ΣΟΥ’ΡΧΕΤΑΙ!!!!) αλλά έχω φτάσει στα όριά μου με τους διάφορους κοντινούς μου που με περιτριγυρίζουν οπότε ακούστε τα δημόσια:

Πριν από 2 Σαββατοκύριακα, βρέθηκα σε γνωστό κλαμπάκι στα σύνορα Ν. Σμύρνης – Π. Φαλήρου (έχει πάει και ο Πανούλης εκεί!! –πόσο παραπάνω να σας βοηθήσω πορνόγεροι ώστε να ξέρετε που να πάτε;;; ) και συνειδητοποίησα πως για κακή μου τύχη, ανέβαζα το μέσο όρο ηλικίας του χώρου. Δεν είναι κάτι κακό, απλά συνέβαινε. Κάποια στιγμή, μια κοπελίτσα που τα είχε τσουγκρίσει λίγο παραπάνω απ’όσο άντεχε, άρχισε να με περιτριγυρίζει έντονα (ναι, καλά καταλάβατε, ήταν τυφλή) (και είχε βουλωμένη μύτη) (και πιωμένη) (και είχε και πολύ χαμηλά τον πύχη…) ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, η Προστάτιδά μου, μου έκανε το νόημα για να καταλάβω πόσων ετών είναι η εν λόγω κορασίδα και αμέσως μαζεύτηκα και απλά «έπαιζα» μέχρι εκεί που είχε πλάκα (είμαι Κύριος λέμε….). Βγήκαμε φωτογραφίες, γελάσαμε, με είπε ΚΩΛΟΓΕΡΟ (μικρή *εικοσάχρονη*; Θα σε πετύχω πουθενά και θα σε στείλω πακέτο να σε κάνει νταχτιρντί ο ΛΕΠΑ) και όταν ήρθε η ώρα της να πιεί το γαλατάκι της, έφυγε (ο ΚΩΛΟΓΕΡΟΣ συνέχισε για άλλες 5 ώρες μέχρι να δει φουλ πρωινό ήλιο) (και είχε και πρόβα μετά).

Διηγούμενος τη φάση στους φίλους μου, αντιλήφθηκα ξαφνικά πως είμαι η ντροπή του Αντρικού Γένους, διότι δεν ασχολήθηκα περισσότερο και δεν πήρα το τηλέφωνο του εικοσάχρονου για να…. μιμηθώ το γάτο μου που όλο ξεπορτίζει και γυρνάει με χτυπημένα μέλη (έχει το γνωστό ηλίθιο να τον φροντίζει….).

Λοιπόν, πορνόγεροι φίλοι μου, μια και καλή: Η γριά κότα ΔΕΝ έχει το ζουμί. Έχει απλά κρεμασμένα φρύδια. Το ξέρετε και το ξέρω.Όμως το ίδιο ισχύει και για τα εικοσάχρονα που δεν έχουν ούτε ζουμί, ούτε μυαλό και δεν ξέρουν και που τους πάνε τα τέσσερα. Αν εσείς ψάχνετε μωρά (κυριολεκτικά) επειδή δεν έχετε ενέργεια και περιμένετε να τα κάνουν όλα οι άλλοι, είστε ξεπεσμένοι κρεμασμένοι σαπιοπουρόγεροι που απλά έχετε πηδήξει μέσα στον τάφο και είστε τόσο γκαβοί (λόγω ηλικίας) που δεν το έχετε αντιληφθεί ακόμα. Τραβάτε κουνήστε λίγο τους ξεπεσμένους και σταφιδιασμένους κώλους σας και όταν συνέλθετε από τις γεροντοκράμπες σας, κοιτάχτε καμιά της ηλικίας σας, ή τουλάχιστον πιο κοντά και αφήστε τους εικοσάχρονους να χαρούν τις συνομήλικές τους και να μην περιμένουν με το πτηνό στο χέρι μέχρι να σαπιογεράσουν σαν εσάς.

Δόξα το Dave Lombardo, οι γυναίκες που σέβονται τον εαυτό τους, τον φροντίζουν (ΤΟΝ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΛΕΩ!!!! ΑΚΟΥΤΕ ΚΥΡΙΕΣ;;;;; ) –και μπράβο τους!-οπότε δεν δείχνουν σαν την Μερκελ μόλις πατήσουν τα 28. Αφήστε που ΣΙΓΟΥΡΑ ξέρουν καλύτερα που τους πάνε τα τέσσερα. Εκτός βέβαια αν σας τρομάζει αυτό. ΚΟΤΕΣ.

Ουστ τελειωμένοι πορνόγεροι που μόλις βλέπετε μικρά κοριτσάκια νομίζετε ότι θα πιείτε κρασί από το γοβάκι τους που δεν αντέχουν να φορέσουν γιατί δεν έχουν βγάλει καν τους απαραίτητους κάλλους στα πόδια για να το περπατήσουν!

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Μεταλλάδες.

Ε ναι. Η ελληνική, η αγγλική, η ισπανική και η γερμανική γλώσσα δεν έχουν ακόμα καταφέρει να βγάλουν λέξεις που να περιγράφουν το πόσο κολλημένη μπορεί να είναι αυτή η ράτσα ανθρώπων. Μιλάμε για το απαύγασμα του κολλήματος και την αφρόκρεμα της logo (χτυπάμε 3 μέρη logo με 1 μέρος ταχίνι και μαζεύουμε τον αφρό).

Εκεί που έχεις μεγαλώσει κραδαίνοντας τη σπάθα της αλήθειας και απειλώντας με βάρβαρο αποκεφαλισμό οποιονδήποτε δεν ακούει μεταλλιές, ενώ έχεις κάνει το σύνθημα "Death to the false ones" τατουαζ εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος και παράλληλα γαβγίζεις "If you're not into metal, you are not my friend", ξαφνικά μερικά χρόνια μετά, βρίσκεσαι σε γνωστό μεταλομπαρ που έχει 80 κιτσαρία night.

Μέχρι εδώ καλά.

Εκεί λοιπόν που περιμένεις να φορέσεις την περούκα σου και να πας να ξεφτιλιστείς ακούγοντας glam (=pop metal των 80's) ξαφνικά μπαίνεις σε ένα χώρο όπου μαυροντυμένοι μεϊντενομεταλλάδες/μεταλλούδες με το μαλλί κάτω και τη μαυρίλα να τρέχει από όλες τις σωματικές τους οπές, κάνουν ανελέητο headbanging και moshpit ακούγοντας 2unlimited και Στάθη Ψάλτη.

Ε και εκεί είναι που θυμάσαι τους Manowar (HELL YEA!!!) και σου έρχεται να πιάσεις τη Σπάθα της Αλήθειας (+3 damage vs false ones) και να πάρεις όλα τα κεφάλια μαζεμένα αυτών που έβριζαν και βρίζουν (ακόμα) οτιδήποτε διαφορετικό.

Την επόμενη φορά που θα σας πω να πάμε Boom Boom και θα ακούσω δικαιολογία για κωλομουσική/κιτσαρίες κτλ κτλ κτλ θα σας ταΐσω με το ζόρι φασολάδα με καθαρτική λεμονάδα.

Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Γάτε; Σαν Άντρας προς Άντρα:

Κι'εσύ τις έχεις, κι'εγώ τις έχω (ναι, αυτές που ξεκινάνε με "κ" και τελειώνουν με "αλληλούια" -κοινώς 'Κοντός ψαλμός αλληλούια'). Σε καταλαβαίνω. Απόλυτα. Όμως την επόμενη φορά που θα έρθεις να με κοιτάξεις με αυτό το αυτάρεσκο υφάκι ευχαριστήσης επειδή ΕΓΩ φρόντισα να έχεις ΔΥΟ γυναίκες εδώ να περνάς την ώρα σου, θα στα κόψω, θα στα βάλω στο λαιμό να κουδουνίζουν και μετά θα σου κόψω και τον πιπίκο, θα τον κάνω πατέ και θα τον ταΐσω στις δύο σου γκόμενες που θα τον φάνε (;;;;) με ευχαρίστηση.

(και όχι δεν συναγωνίζομαι το γάτο μου αλλά πάει πολύ κάθε φορά που του κάθεται μια από τις δύο να έρχεται και να τρίβεται σ'εμένα για χάδια....)

H σκατοψυχιά της ημέρας: 

(Άλλα είχα στο μυαλό μου για σήμερα αλλά μου γύρισε το μάτι ανάποδα.)

Οι γαμημένοι ανεύθυνοι φιλόζωοι της πεντάρας.

Φτάνω το πρωί δουλειά και μόλις κλείνω την πόρτα πίσω μου, κάτι μου λέει οτι πρέπει να γυρίσω και να κοιτάξω. Ε βλέπω δύο μάτια ενός μικρόσωμου σκύλου (μάλλον είχε και γκριφον) να με κοιτάζουν όλο λύπη και να μου ζητάνε να ανοίξω την πόρτα γιατί έξω έβρεχε. Επειδή ήδη έχω 2 σκυλιά και 3(προσεχώς καμιά 10αριά...) γάτες , μου είναι αδύνατο να φιλοξενήσω και άλλο ζώο. Πήγα, του έφερα ξηρά τροφή που έχω και από τα χάδια είδα οτι είχε περιλαίμιο κάποτε. Δεν είμαι ειδικός αλλά από το στόμα του ΜΑΛΛΟΝ ήταν νεαρός 3 ή 4 χρονών. Το ζωντανό ήταν γεμάτο όρεξη και ζητούσε χάδια αλλά μου ήταν αδύνατο να του δώσω παραπάνω και έτσι αρκέστηκα στην τροφή και του έκλεισα την πόρτα. Ο σκύλος έφαγε οτι του έδωσα και μετα από λίγη αναμονή, έφυγε στη βροχή μπας και βρει σπίτι.

Γαμώ το μαλάκα που βαρέθηκε να μαζεύει σκατά και αμόλησε το ζωντανό στην τύχη του. Σε περίπτωση που υπάρχουν κάποιοι που δεν το αντιλαμβάνονται, τα σκυλιά, αντίθετα με τις γάτες ΔΕΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ με αυτόν που τα παίρνει ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ. Όταν λοιπόν τα παρατάς στο δρόμο έτσι, είναι σαν να σε πετάνε οι δικοί σου (η γυναίκα σου, οτι προτιμάς) στο δρόμο χωρίς βρακί.

Πριν πάρετε ζώο (σκύλο/γάτα δεν έχει σημασία), βγείτε στο δρόμο και μαζέψτε κανένα σκατό από αδέσποτα. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε γιατί συχαίνεστε, ΜΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΖΩΟ. ΔΕ ΣΑΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!!!!


Το παραπάνω το αφιερώνω στο Δία, ένα νεογέννητο κουτάβι που βρήκε η μάνα μου στα σκουπίδια το 2009 και αφού το τάισα με μπιμπερό για ένα μήνα, το πήρε ο φίλος Νίκος και το μεταμόρφωσε στο σκύλο που βλέπετε.

http://imgur.com/mIhz6

http://imgur.com/mIhz6

H σκατοψυχιά της ημέρας:

ΓΥΝΑΙΚΕΣ (ε ναι, κάποτε θα άνοιγε και αυτός ο ασκός.... και μετά το pop δε θα έχει stop)...

Xθες λοιπόν που κοιτούσα διάφορα, έπεσα πάνω στη συγκεκριμένη φωτογραφία. Σαν σωστό Άντρα, έμεινα κάγκελο και χάζευα για αρκετή ώρα, μέχρι που το μυαλό μου -το οποίο αρέσκεται στο να μου παίζει βρώμικα παιχνίδια- μου έφερε μια γυναικεία φωνή (όχι κάποια συγκεκριμένη) να λέει:

"Τιιιιιιιι; Με αυτή τη φωτογραφία;;;; Ε όχι δα! Δεν μπορώ να φανταστώ τι έχει αυτή η φωτογραφία για να σε κάνει έτσι! Δηλαδή, όταν την τράβηξα, το τελευταίο πράγμα που είχα στο μυαλό μου θα ήταν να έχει αυτό το αποτέλεσμα! Εγώ φανταζόμουν μια παγανιστική απεικόνιση παλαιών εθίμων και στην προκείμενη τον οικογενειακών παραδόσεων, καθότι το φόρεμα είναι πιστή απομίμηση από σεμεδάκι της γιαγιάς."


Και εκεί είναι που αρχίζει να τρέχει το μυαλό από τα αφτιά...
Με δουλεύει; Με έχει και απλά είμαι τόσο ηλίθιος; Της έχει δημιουργήσει παιδικά τραύματα η γιαγιά της που έπλεκε σεμεδάκια για σουτιεν;
Το Β. Με έχει και απλά είμαι ΤΟΣΟ ηλίθιος. Δεν πρόκειται για αθωότητα. Πρόκειται για στημένο παιχνίδι που θα το ζήλευε και ο Αχιλλέας Μπέος. Ξέρει τι να πει και πως να το πει για να σε στείλει να ψάχνεις σαλιγκάρια στην έρημο Σαχάρα. Οτιδήποτε άλλο σκεφτείς, είναι απλή αφέλεια.

ΟΥΦ!!!!