Η σκατοψυχιά της ημέρας: Οι ζωόφιλες με τα poodle

Kαι εκεί πουπερπατάς αμέριμνος και κάνεις τη βόλτα σου, τσουπ, σκάει μύτη μπροστά σου η κυράτσα που έχει βγάλει βόλτα τη μινιατούρα σκύλου την οποία ταλαιπωρεί βάναυσα όταν δεν την βλέπουν αδιάκριτα μάτια, όπως τα δικά μου.

H μινιατούρα συνήθως είναι γένους αρσενικού αλλά παρ’όλα αυτά, διαθέτει ροζ φιογκάκια γιατί είναι ακομπλεξάριστη και ολίγον μετροσέξουαλ. Αν δεν είναι κοντότριχης ράτσας, τότε επιβάλλεται κάποιου τύπου ηλίθιο κούρεμα το οποίο τονίζει ακόμα περισσότερο τα φιογκάκια. Το ζωντανό περνάει το βασανιστήριο του μπάνιου 2 φορές την εβδομάδα αλλά η κυράτσα διατείνεται πως «λατρεύει το νερό». Βασικά στην προηγούμενή του ζωή ήταν ποταμόψαρο και από λάθος μετεμψυχώθηκε σε σκύλο τη σήμερον ημέρα.

Εκεί όμως που ο κλαυσίγελος παίρνει επικές διαστάσεις είναι όταν τις ακούω να προσφωνούν το ζωντανό «ο άντρας μου» ή «το αγόρι μου» και τότε αρχίζω να σκέφτομαι πολύ άσχημα πράγματα για το τι γίνεται όταν κυράτσα και ζωντανό μένουν μόνοι σπίτι.

Στο μεταξύ το ζωντανό, ναι μεν νιώθει την αγάπη αλλά η όλη φάση είναι σαν να τρως ζάχαρη με το κουτάλι πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Κοινώς όταν τις βλέπω να το σφίγγουν στην αγκαλιά τους και να του βγαίνουν τα μάτια έξω σκέφτομαι πως αν μπορούσε να μιλήσει θα φώναζε «ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΜΕ ΤΩΡΑ».

Λοιπόν, πέρα από το ότι θα έπρεπε να είναι παράνομα τα ηλίθια κουρέματα, τα ηλίθια φιογκάκια και τα πανηλίθια ρουχαλάκια (όχι για άλλο λόγο αλλά γιατί έχουν και τα ζώα αξιοπρέπεια και δεν πρέπει να τους τη στερούμε), κυράτσες, σταματήστε να περιμένετε τον λευκό ιππότη πάνω στο άλογο (έτσι κι’αλλιώς κράξιμο θα φάει κι’αυτός μόλις σας βρει) και κοιτάτε να βρείτε κανένα γκόμενο γιατί η κτηνοβασία όντως διώκεται ποινικά.