H σκατοψυχιά της ημέρας: Οι κουλτουριάρηδες

Ναι οκ, αυτό ήταν χρωστούμενο και απλά έπρεπε να βρω έναν εμπεριστατωμένο τρόπο να προσεγγίσω το συγκεκριμένο ζήτημα.

Είναι κάτι ώρες που θέλω να πιάσω μερικούς και να τους βουτήξω το κεφάλι μέσα σε ένα χυλό από κουτσουλιές περιστεριών ανακατεμένες μαζί με σκατά του Sauron. Γενικότητες θα μου πείτε. Και θα έχετε δίκιο. Οι «μερικοί» αυτή τη φορά είναι κάτι περίεργοι κουλτουριάρηδες (χιπστεράδες και λοιποί άπλυτοι), οι οποίοι έχουν ξεχάσει πως το νόημα της τέχνης είναι πανανθρώπινο και βγάζουν έναν ελιτισμό που είναι πιο κομπλεξικός και από τσιουάουα.

ΣΥΧΑΙΝΟΜΑΙ τον ελιτισμό όσο λίγα πράγματα σ’ετούτη τη ζωή. Ομοίως και τους εκφραστές/υποστηρικτές/σαμιαμίδια του.

Πίσω στην τέχνη λοιπόν. Ας πάρουμε παράδειγμα από τη μουσική. Η μουσική λένε πως εξημερώνει μέχρι και τα ζώα. Είμαι η ζωντανή απόδειξη του παραπάνω, με τον αστερίσκο ότι εμένα μου βάζανε Dave Lombardo όταν ήμουνα μικρός και μου βγήκε λίγο διαφορετικά στην πορεία αααααλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Σημασία έχει η Τέχνη, της οποίας η αποστολή είναι πανανθρώπινη (αρχίζω και Φωσκολίζω με τις επαναλήψεις) και η οποία δεν στέκεται μόνο σε μια μερίδα ανθρώπων με κολλημένα μυαλά.

Πριν λίγο καιρό, μια ταλαίπωρη ψυχή με ανάγκασε (εν μέσω βασανιστηρίων) να δω μια ταινία του Greenaway. Μιλάμε για την απέραντη κουλτούρα. Εντάξει, όλα καλά. Ακόμα και αυτός έχει δικαίωμα στο οξυγόνο που αναπνέω κι’εγώ (είπαμε, δεν είμαστε ελιτιστές). Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν άρχισα να συζητάω την ταινία με ανθρώπους πέρα από την προαναφερθείσα ταλαίπωρη ψυχή. Κάπου εκεί άρχισε να χάνεται η μπάλα. Σε μερικούς ήταν τόσο εύκολο να με βγάλουν ηλίθιο (οκ, δύσκολο δεν είναι να με βγάλεις ηλίθιο αλλά όχι κι’εσείς μυγοχέσματα της κουλτούρας) γιατί δεν έπιανα τις λεπτές αλληγορίες και τα υψηλά νοήματα που σε κάποια φάση σκέφτηκα πως ήταν ώρα να βουτήξω την παρακείμενη ηλεκτρική φραπεδιέρα με το μεταλλικό χτυπητήρι και να τους τροχίσω αργά και βασανιστικά τα δόντια.

Άκουσα ατάκες όπως «Ο Greenaway δεν είναι για όλους» και «Εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις» και «Τα νοήματα εδώ είναι υψηλά» και άλλες τέτοιες παπαριές. Βασικά μου θυμήσανε το «χέσε ψηλά κι’αγνάντευε» γιατί τόσο ψηλά ήταν τα νοήματα… Αλλά και πάλι ήταν κάτω από τον ολοστρόγγυλο πισινό μου.

Λοιπόν, άπλυτοι με τα κακάσχημα γυαλιά που δεν έχετε στον ήλιο μοίρα γιατί είσαστε πιο χλωμοί από ροχάλα με πυρετό: Δεν ξέρετε από τέχνη. Αυτό που νομίζετε πως είναι τέχνη, είναι απλώς ένα δυσκοίλιο δημιούργημα κάποιου πυροβολημένου που ψάχνει κορόιδα σαν τα μούτρα σας για να αναδειχθεί και εσείς νομίζετε παράλληλα πως παίρνετε αξία μέσα από τέτοιες καταστάσεις. Το μόνο που καταφέρνετε, είναι να επιβεβαιώνετε το μάταιο της ύπαρξής σας και δυστυχώς να επιβαρύνετε την ατμόσφαιρα με τις μολυσμένες ιδέες σας.

Και κάτι ακόμα, βρωμοσάνδαλοι ξυπολητοτουρίστες, όταν υποστηρίζετε με τυφλή θέρμη μια τέχνη η οποία απευθύνεται σε λίγους και καλούς, μετατρέπεστε σε φασιστάκια της τέχνης που δεν δέχονται τους «μη άξιους» στους κύκλους τους. Σας έχω νέα: Ο επόμενος που θα μου το παίξει κριτικός τέχνης και θα με κοιτάξει στραβά επειδή θα του αποδείξω πως ο Lynch είναι ένας πυροβολημένος τρεντομοδάτος ακατάληπτος μαλάκας, θα φάει The Haunted μέχρι να τρέξει αίμα ο αφαλός του σε εντάσεις που θα κλείσουν τα μάτια του και τα δάκρυα θα βγαίνουν από τις μασχάλες του.

Άντε από ‘κει ελιτοφασιστρόμουτρα που το παίζετε και γνώστες. Δικαση που σας χρειάζεται.