Η σκατοψυχιά της ημέρας:

Την κρατάω από την Παρασκευή γιατί είπα να μην χαλάσω το εορταστικό κλίμα και πλέον έφτασε να θυμίζει σχεδόν απόστημα γιατί κοντεύω να σκάσω.

Αυτή η χοντρή τσουρούδω που θυμίζει περισσότερο κακοφτιαγμένο αγοράκι παρά θηλυκό και δουλεύει στο ισόγειο της Ε’ ΔΟΥ Αθηνών.

Σκάω μύτη την περασμένη Παρασκευή το πρωί για να με γδύσουν (Παρασκευιάτικα βίτσια λέγονται). Μπαίνω μέσα στο γραφείο και η μια εκ των δύο κυριών προσφέρεται να με εξυπηρετήσει αλλά με βάζει σε αναμονή γιατί έπρεπε να τελειώσει μια άλλη δουλειά. Όσο περιμένω, εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου (μιλάμε για ΙΧΝΟΣ ντροπής η παλιοπατσαβούρα) το εξής σκηνικό:

Η άλλη κυρία ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ μέχρι εκείνη την ώρα, σηκώνει το κινητό της για να πάρει μια φίλη της για «χρόνια πολλά». Όσο μιλάνε, ξαφνικά χτυπάει το υπηρεσιακό τηλέφωνο (του γραφείου της). Η εν λόγω ασχημοπατσαβούρα, αγνοεί επιδεικτικά το τηλέφωνο (μπροστά μου και σε δεύτερο άτομο που ήρθε εκείνη την ώρα) και συνεχίζει να μιλάει στο προσωπικό της τηλέφωνο λες και δεν τρέχει τίποτα. Μοιράζει χρόνια πολλά, μοιράζει ευχές, μοιράζει και το βρακί της το μυρωδάτο και δεν δίνει μια για το τηλέφωνο, το οποίο κάποια στιγμή σταμάτησε να χτυπά.

Η σχεδόν γυναίκα (κατά τα άλλα προσβολή στο φύλο), κάποια στιγμή τελείωσε την κλήση της και το υπηρεσιακό τηλέφωνο ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά, με αργές νωχελικές κινήσεις, αποφάσισε να το σηκώσει και να πει «ναιαιαιαιαιαι» σαν γριά κατσίκα.

Λοιπόν, κατακάθι της θηλυκότητας και προσβολή στο φύλο, οι καιροί είναι δύσκολοι και δε σου εύχομαι να μείνεις άνεργη. Σου εύχομαι όμως να φας μια εσωτερική μετάθεση στο κεφάλι και η νέα σου «προαγωγή» να φέρει τον τίτλο «Καθαρίστρια Εξαιρετικά Χεσμένων Αφοδευτηρίων». Κοινώς, οποτεδήποτε δεν μπορεί να πατήσει μια σοβαρή καθαρίστρια σε τουαλέτες, οπουδήποτε στην Αθήνα, θα φωνάζουν εσένα και θα σου δίνουν απλά ένα ζευγάρι γάντια και ούτε καν wettex για να βγάλεις άκρη με τα χεράκια σου, γιατί προφανώς η δουλειά γραφείου σου πέφτει πολύ βαριά.

ΟΥΣΤ πατσαβουρόγρια.