Η σκατοψυχιά της ημέρας: Γυναίκες και υπολογιστές

Πριν ξεκινήσω, να δηλώσω το εξής: Εννοείται πως υπάρχουν και αντίστοιχοι Άντρες σ’αυτή τη συνομοταξία, οι οποίοι ντροπιάζουν το γένος και ενίοτε έχω τριφτεί κι’εγώ με δαύτους. Τα σκήπτρα όμως τα κατέχουν αδιαμφισβήτητα οι γυναίκες καθώς –με χαρακτηριστική ευκολία μπορούν να τερματίσουν την υπομονή οποιουδήποτε έμβιου όντως μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Οι υπολογιστές –γενικότερα- δημιουργήθηκαν με τη φιλοσοφία της διαδραστικότητας: Του λες «κάνε» και σου επιστρέφει *κάτι*. Αυτό το *κάτι* μπορεί να είναι αυτό που του ζήτησες, μπορεί να είναι ένα μήνυμα λάθους, μπορεί να είναι και ένα μεσαίο δάχτυλο πασαλειμμένο με γάλα καρύδας που το έχει ξεράσει αφρικανικός λεμούριος επειδή ήταν σάπια η καρύδα. Όπως και να έχει αυτό που μας επιστρέφει η υπολογιστική μηχανή είναι ένα μήνυμα το οποίο πρέπει να διαβάσουμε, να κατανοήσουμε και να δράσουμε αναλόγως με το σκοπό μας.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια με τα μοντέρνα λειτουργικά συστήματα παραθύρων (λινουξάδες κλάφτε σε καμιά γωνιά, ποτέ δε θα γίνετε η δημοφιλής παρέα των παραθυράδων και θα παραμείνετε μια κλειστή νερντοσέχτα), όταν συμβαίνει κάποιο λάθος, έρχεται πλαισιωμένο από ένα ωραίο παραθυράκι και συνήθως –ανάλογα με τη σημαντικότητά του έχει και ένα σηματάκι δίπλα. Ένα κίτρινο τριγωνάκι, ένα κόκκινο Χ, κάτι τέλος πάντων. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι γιατί ο χειριστής του μηχανήματος, πρέπει να διαβάσει το μήνυμα, να κρίνει τη σημαντικότητά του (τα σηματάκια που έχουν βάλει οι προγραμματιστές συνήθως βοηθάνε) και να πράξει ανάλογα…

Και ερχόμαστε λοιπόν στο «ωραίο φύλο», το οποίο θέλει να καυχιέται πως είναι πιο λογικό και άλλες τέτοιες κουταμάρες που δε χάφτει ούτε καν ένας πεινασμένος ποντικός μέσα στον υπόνομο του Πάγκαλου, τι κάνει σε αυτές τις περιπτώσεις; Να σας βοηθήσω: Μιλάει στο τηλέφωνο με τη φίλη της για το πόσο αυταρχικός ξεφτίλας είναι ο γκόμενός της που τη βαράει  και πόσο μικρό τον έχει και πόσες κατσαρές τρίχες κατάπιε χθες βράδυ, αλλά τελικά τον θέλει ακόμα γιατί έτσι είναι η αγάπη, τυφλή και ηλίθια, ενώ ταυτόχρονα πατάει ΟΚ σε ότι βγάζει ο υπολογιστής. Κάποια στιγμή βέβαια το μηχάνημα θα κλείσει ή θα μπλοκάρει, οπότε τι γίνεται; Κλείνει το τηλέφωνο με τη φίλη της και παίρνει τον πρώτο πρόχειρο friend-zoned ηλίθιο (ή κανένα συγγενή) και εκστομίζει χωρίς ίχνος ντροπής την παρακάτω φράση που μεταφέρω αυτούσια:

«Μου έβγαζε κάτι, πατούσα οκ συνέχεια, μετά μου έβγαλε ένα άλλο παράθυρο, το έκλεισα και μετά πάτησα πάνω στο Χ που βγήκε και τώρα έχει μπλοκάρει. Τι να κάνω;»

Η σωστή απάντηση εδώ είναι: «Μισό λεπτό να μασήσω φύλλα δάφνης, να καλέσω το πνεύμα του μεγάλου μανιτού, να του πουδράρω τους γλουτούς ώστε όταν αεριστεί να κάνει ωραίο εφέ, να γαργαλίσω μια ταϋλανδέζικη ακρίδα και αφού ασπαστώ και ένα ήρεμο τσιουάουα που δε φοβάται ακόμα και τη σκιά του και δεν γαβγίζει ότι βρει μπροστά του, θα ξέρω πλέον γιατί ο υπολογιστής σου σε μουτζώνει».

Η κατάληξη βέβαια είναι πάντα η ίδια: Μόλις δει το μηχανάκι κάποιος με την ελάχιστη εμπειρία και εγκέφαλο ώστε να διαβάσει τα μηνύματα λάθους, το πρόβλημα οκτώ στις δέκα φορές λύνεται πολύ γρήγορα. Το πρόβλημα βέβαια είναι όταν αυτός ο «κάποιος» χρειάζεται αμοιβή, οπότε έχουμε τη γνωστή περίπτωση «πεταμένα λεφτά» αλλά τι να λέμε τώρα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, έχω κατι φιλαράκια που αμοίβονται και διαφορετικά, οπότε είναι και win-win η φάση για όλους.

Όπως και να έχει, οι κυρίες πρέπει να ξεστραβωθούν. Όταν ο υπολογιστής φτάνει στο σημείο να θέλει τη δική μας έγκριση για να κάνει κάτι, οφείλουμε να τον «ακούμε» με προσοχή ώστε να απαντήσουμε ανάλογα. Βέβαια τι λέω τώρα, εντάξει, ξέρω, το θέμα είναι να κάνετε τη δουλειά σας όπως θέλετε εσείς χωρίς να δώσετε σημασία σε κανέναν. Γνωστό και μη εξαιρετέο. Μετά όμως μην κλαίγεστε ότι το laptop σας σέρνεται, είναι για τον …. ξέρετε ποιόν και άλλες τέτοιες ανοησίες. Οκτώ στα δέκα bloatware (μπάρες, «system checkers»-ο Lemmy να τα κάνει… κτλ κλτ) σας ρωτάνε πριν εγκατασταθούν. Απλά πρέπει να κοιτάξετε για τα μικρά γραμματάκια που λένε «όχι». Επίσης, όταν πηγαίνει κάτι στραβά, ο δύσμοιρο το μηχάνημα δεν προειδοποιεί ώστε να το ακούσει ένας θιβετιανός μοναχός που ξυρίζει μύγες και μετά συλλέγει τα μούσια τους και φτιάχνει πουλοβεράκια και σεμεδάκια. Σας προειδοποιεί γιατί θέλει την προσοχή σας ώστε αν μη τι άλλο –ακόμα και αν δεν ξέρετε τι να κάνετε- να μεταφέρετε το μήνυμα λάθους σε κάποιον που ξέρει.

Εδώ που τα λέμε, η καλύτερη λύση για εσάς είναι να σβήσετε τα laptop και να χρησιμοποιείτε τη σκοτεινή οθόνη για καθρέφτη…. Πιο κοντά στις ανάγκες σας είναι….