H σκατοψυχιά της ημέρας:Οι ηλεκτρονικές κακοκατίνες του φατσομπουκιού.

Ξεκατίνιασμα. Ααααααααααααχχχχχ τι ωραία ασχολία. Γενικότερα αυτοί που δεν κουτσομπολεύουν είναι ελάχιστοι. Ελαχιστότατοι. Σχεδόν δεν υπάρχουν. Για την ακρίβεια, υπάρχουν μεν αλλά μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα πως –σχεδόν- όλοι είμαστε κουτσομπόληδες.

Αλλά ποιος ασχολείται με μειοψηφίες. Εδώ μιλάμε για κουτσομπόληδες. Και είμαστε και πολλοί. Ακόμα και στις τάξεις μας βέβαια υπάρχουν διάφορες κατηγορίες αλλά το θέμα είναι οι βασικές δύο: Εμείς οι κουτσομπόληδες και οι κακοκατίνες που μας δίνουν και το κακό όνομα σ’εμάς τους κουτσομπόληδες.

Όποιος έχει κάνει το λάθος να μου μιλήσει, έχει καταλάβει πως είμαι κουτσομπόλης. Δεν το κρύβω ποτέ άλλωστε. Ρωτάω συνεχώς και μαθαίνω συνεχώς ότι μπορεί να συγκρατήσει η μνήμη μου. Συχνά –δε- εισπράττω και το γνωστό «Α είσαι μεγάλη κουτσομπόλα». Όου γέα και μάλιστα το φέρω και με υπερηφάνεια το ότι είμαι και κουτσομπόλης.

Τα προβλήματα όμως αρχίζουν αλλού και φυσικά το φατσομπούκι είναι πολύ μεγαλύτερος χαφιές απ’όσο φαντάζονται οι περισσότεροι.

Έχω διάφορους φίλους και συγγενείς που τους έχω κάνει add εδώ, περιμένοντας ότι θα καταφέρω να κρατήσω μια επαφή –έστω από εδώ- με αυτούς που διαφορετικά είναι εξαφανισμένοι (ο καθείς έχει τους λόγους του). Κούνια που με κούναγε βέβαια γιατί οι διάφοροι αυτοί, είτε μπαίνουν μια στο τόσο, είτε όταν μπαίνουν δε λένε τίποτα. Μέχρι εδώ καλά. Επιλογή του καθενός είναι το τι θα κάνει και είναι απολύτως σεβαστή.

Εκεί όμως που αρχίζει το πράγμα και γίνεται κακό, είναι όταν μαθαίνω –ορισμένοι είναι τόσο έξυπνοι που καρφώνονται μόνοι τους- ότι ενώ δεν μπαίνουν, ενώ δεν κάνουν αναρτήσεις και δε μιλάνε, ξέρουν ακριβώς τι έχω ανεβάσει, πως έχω ποζάρει (φάε κοιλιά Πάγκαλου Meytal!) και πόσες τρίχες έχουν τα μπούτια μου από γνωστές φωτογραφίσεις.

(οι διάφοροι «μα δεν είναι δικαίωμά τους;» κρατήστε λίγο την ανάσα σας μέχρι να πάω Κρήτη με τα πόδια)

Οι δε δικαιολογίες του στυλ «δε θέλω να δίνω στίγμα» είναι το ίδιο σοβαρές με ένα νήπιο που κρατάει μούτρα γιατί δεν του πήραν τρίτο παγωτό. Δηλαδή για να καταλάβω, το λογαριασμό τον έχεις για να μπαίνεις να βλέπεις τι γράφουν οι άλλοι και μετά να κάθεσαι να σχολιάζεις με τρίτους και τέταρτους τη μπάκα μου, τις Μακαρονάδες μου και τους μπρατσωμένους με τα τακούνια που έχουν φλομώσει τα εισερχόμενά μου;

Οκ, μπορείς να συνεχίσεις να το κάνεις γιατί είναι δικαίωμά σου, αλλά παράλληλα είναι δικαίωμά μου να σε κράξω δημοσίως επειδή φοβάσαι τη σκιά σου και προτιμάς να το παίζεις σιωπηλός εκδικητής με περιοδόβρακο, ατάκουνη μπότα από τσόχα, και μπέρτα με τα εξώφυλλα του Ciao και του Λοιπόν.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά με ενοχλεί αφάνταστα το να νομίζει κάποιος ότι είναι υπεράνω ενώ παράλληλα δεν έχει τα κότσια (εντάξει, οι κυρίες δε χρειάζονται @@, έχουμε αρκετά εμείς, ακόμα και γι’αυτούς που τους λείπουν) να εκφράσει την άποψή του δημοσίως.

Αλλά βέβαια, αν όλοι είχαν την εξυπνάδα και τα κότσια να εκφράζονται δημοσίως, δε θα γινόταν είδηση ότι υπάρχει μυστικός ιδιωτικός σταθμός του μετρό για την Αγγελοπούλου και ο φασισμός δε θα ήταν τόσο ψηλά σε ποσοστά…

Αλήθεια, με δεδομένο πως όλοι οι φασίστες είναι πιο κότες και από τις κότες τις ίδιες, μήπως όλοι εσείς στους οποίους αναφέρομαι είστε φασιστάκια; Για κοιταχτείτε λίγο…