Η σκατοψυχιά της ημέρας: Η μόδα των ανεγκέφαλων τατουαζ

Ναι εντάξει, έχω χαρακτηριστεί διάφορα πράγματα και σίγουρα μπορεί κανείς πανεύκολα να μου προσάψει ακόμα παραπάνω. «Συντηρητικός» είναι ένα από αυτά, κατά περίσταση πάντα.

Το τατουάζ ήταν πάντα κάτι που μου φάνταζε ανόητα μόνιμο για να σημαδέψω οποιοδήποτε μέρος του σώματός μου. Παρ’όλα αυτά, ήμουν όμως σε θέση να εκτιμήσω ένα καλό τατουάζ όταν το έβλεπα, ακόμα και αν δεν υπήρχε περίπτωση να το χτυπήσω πάνω στο δικό μου σώμα. Αντίθετα στις γυναίκες ποτέ δε μου άρεσε, καθώς το θεωρούσα μουτζούρα πάνω σε κάτι που –έτσι και αλλιώς- ήταν από μόνο του, φυσικά όμορφο.

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, παλαιότερα –δεν έχει σημασία το πόσο παλαιότερα- για να χτυπήσει κάποιος ένα τατουάζ, έπρεπε να το έχει σκεφτεί πολύ καλά, ακριβώς γιατί είναι κάτι «μόνιμο» (ναι, εντάξει, σταματήστε τη γκρίνια, ξέρω ότι βγαίνουν αλλά δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε ανώδυνη διαδικασία) πονούσε αρκετά περισσότερο  και φυσικά ήταν και κάτι κοστοβόρο. Έτσι λοιπόν δεν έβλεπες συχνά τατουαζ ενώ όταν έβλεπες, συνήθως ήταν κάτι με νόημα και ενίοτε και κάτι καλόγουστο.

Αυτό το «παλαιότερα» όμως, έχει περάσει και κόντρα στη λογική που λέει ότι προοδεύουμε με την πάροδο του χρόνου, το τατουαζ άρχισε να γίνεται μόδα και μάλιστα μόδα η οποία δεν υπαγόρευε κάτι συγκεκριμένο π.χ. οι άντρες να έχουν ένα ντίλτο κάτω από το αφτί για να ξέρουμε πόσο ηλίθιοι είναι και οι γυναίκες ένα μιξερ ανάμεσα στο στήθος για να χτυπάνε αφρόγαλα τα μυαλά τους, αλλά έλεγε πως ο τρεντυμπόης και η τρεντομοδάτη γκόμενα, έπρεπε να κουβαλάνε μια μουτζούρα πάνω τους για να δείξουν ότι…. ότι …. ότι … ότι τι τέλος πάντων; Μα εξηγήστε μου, τι ακριβώς να δείξουν;

Θα σας πω εγώ τι θέλουν να δείξουν: Ότι δεν ξέρουν κινέζικα. Εμ βέβαια, την είδαμε τώρα όλοι με τα τρέντυ ιδεογράμματα που βρήκαμε στο ντερνέτι. Θα φτιάξω κι’εγώ μια σελίδα που θα έχει cool ideogrammata (γιατί αν το γράψω ελληνικά δεν είμαι κουλ) που όμως θα έχω εξασφαλίσει τη σημασία τους και απλά θα προβάλλω ότι γουστάρω. Παραδείγματος χάριν, cool ideogramma που από κάτω θα λέει «Είμαι μάγκας και δέρνω για δέκα», στην πραγματικότητα θα σημαίνει «Πλυντήριο συνειδήσεων με πούδρα υψηλής ευκρίνειας».

Και επειδή έχω μάθει τις απαντήσεις σε κάτι τέτοια ερωτήματα, ναι χαρήκαμε πολύ, δικό τους το σώμα και το κάνουν ότι θέλουν. Όμως όταν μου μοστράρουν την ανεγκεφαλιά τους μεσ’τα μούτρα μου, να μην περιμένουν ότι θα τους παινέψω. Ούτε καν ότι θα αδιαφορήσω, για τον πολύ απλό λόγο ότι μου χαλάνε την αισθητική και παράλληλα μου δείχνουν ότι το μέλλον δεν προβλέπεται λαμπρό αλλά σκατουλί με τάσεις διάρροιας.

Από την άλλη βέβαια, όλη αυτή η φάση, έχει και ένα καλό: Μου δίνει το δικαίωμα να δείχνω επιδεικτικά με το δάχτυλο (και το μεσαίο όταν χρειάζεται) και να καγχάζω δυνατά για τη βλακεία και την κενότητα που μπορεί να κουβαλάει κάποιος μέσα του.