Η σκατοψυχιά της ημέρας: δαχτυλοσάνταλα και μπαλαρίνες

Προφανώς αναφέρομαι σε πατούμενα…

Είναι γνωστό πως τα απανταχού θηλυκά, είναι πλάσματα των άκρων. Εκεί λοιπόν που η άλλη είναι 1,80 με τα 25ποντα στιλέτα που είναι ωραία και κομψά κτλ κτλ ξαφνικά κουράζεται να τα φοράει και τι κάνει; Πάει στο άλλο άκρο: Μπαλαρίνες.

Ο θεός Mikeius το είχε πει: Οι σχεδιαστές παπουτσιών πρέπει να είναι κρυμμένοι στην καρδιά ενός ηφαιστείου και να γελάνε με την κατάσταση και τις στυλιστικές επιλογές των γυναικών.

Εντάξει, δέχομαι πως τα εικοσάποντα είναι δύσκολα, είναι το πάρτυ του ορθοπεδικού αλλά τουλάχιστον είναι ωραία. Οι μπαλαρίνες είναι τρισκακάσχημες, βρωμερές και κάνουν το πόδι να φαίνεται σαν βατραχοπέδιλο πάπιας. Είναι και ο συντομότερος δρόμος προς την πλατυποδία.

Ομοίως και το τουριστικό δαχτυλοσάνταλο. Εντάξει, μιλάμε για τον έτερο εμετό των πατούμενων. Το δε χειρότερο είναι πως κάποιες νομίζουν ότι πάει και με όλα… Το βλέπεις να συνδυάζεται με αρχαιοελληνικά φορέματα, με ριχτάρια, με τζην, με κουρτίνες, με εμπριμέ τραπεζομάντιλα, ακόμα και με σεμεδάκια… Εντάξει καταλαβαίνω την ανάγκη να δείξετε το νέο χρώμα της L’oreal (γιατί σας αξίζει) με τον υπέροχο τίτλο tampon red αλλά ισχύει ότι και για τις μπαλαρίνες: τρισκακάσχημα, βρωμερά σας κάνουν να μοιάζετε με τον πλατύποδα του ice age… α όχι… βραδύποδας λέγεται αλλά δεν έχει σημασία γιατί με τέτοιες μπριζόλες για πατούμενα, είστε και βραδύποδες και πλατύποδες….

Βασικά να έχετε την εξής εικόνα στο μυαλό σας: μαυριδερός οδηγός ντατσουν με πράσινη λίγδα γύρω από το χρυσό δαχτυλίδι… Αυτά τραβάνε τα πόδια σας όταν κυκλοφορείτε με μπαλαρίνες ή δαχτυλοσάνταλα.

Υ.γ. Τα ευκόλως εννοούμενα όπως το ότι σας ξενυχιάζουν για πλάκα, παραλείπονται.